Przodkiem wszystkich jadalnych odmian kapusty jest dziki gatunek kapusta warzywna Brassica oleracea . Jeszcze dzisiaj można ją spotkać na wybrzeżach Morza Północnego w Niemczech, atlantyckich we Francji i północnych brzegach Morza Śródziemnego. To z niej powstały najróżniejsze formy o jadalnych, smacznych liściach lub kwiatach.
Wśród jesiennych liściastych specjałów znajdziemy kapustę stożkową. Jej odmiana ‘Filderkraut’ tworzy główki o delikatnych liściach z cienkimi nerwami i wadze dochodzącej do 5 kg. Z drobno poszatkowanych i posolonych liści otrzymamy pyszną kapustę kiszoną.
Kapusta włoska jest ostrzejsza w smaku i znacznie mniej wrażliwa na mróz niż kapusta głowiasta biała i czerwona. Późne odmiany są uprawiane na zbiór zimowy i mogą nawet przetrwać całą zimę na grządce. Od odmian wczesnych różnią się liśćmi ciemnozielonymi, pomarszczonymi, z pęcherzykowatą powierzchnią. W ciepłe jesienne dni główki kapusty ciągle rosną. Kopczykowanie wzmacnia ich stabilność i chroni korzenie przed przemarzaniem.
Do dzikiej kapusty warzywnej najbardziej podobny jest jarmuż. Jego wyhodowane odmiany są jednak wyższe i mają słabiej lub mocniej pomarszczone liście. Smakosze najbardziej lubią środkowe lub górne liście i przeważnie zostawiają na pędzie najniższe, niemal zupełnie gładkie. Zbiór jarmużu toskańskiego (palmowego) następuje już w październiku. Pochodząca z Południa odmiana ma liście, których smaku nie musi polepszać mróz. W porównaniu z innymi kapustnymi jarmuż zawiera najwięcej witaminy C. Aby nie straciły jej za dużo, liści nie należy zbyt długo gotować ani wielokrotnie podgrzewać.
A couve de Bruxelas é difícil de confundir com seus parentes. Folhas densamente espaçadas em pecíolos longos crescem em um ramo forte e espesso, com 60-100 cm de altura. Em suas raízes, desenvolvem-se cabeças de repolho em miniatura, que são brotos laterais reduzidos aos botões. 20-40 cabeças podem crescer em um tiro. Os mais saborosos têm 2-3 cm de diâmetro. Como todas as variedades decíduas e com cabeça, a couve de Bruxelas requer muita água e fertilização sólida durante seu pico de desenvolvimento. As folhas não devem ser arrancadas, pois protegem os botões da chuva e do vento.
Salsa para semeadura tardia
A salsa de folhas é usada principalmente para o cultivo de inverno. Suas sementes são semeadas de agosto a meados de setembro. Após a semeadura, parte da cama pode ser coberta com lã para acelerar o crescimento das plantas. Desse modo, vamos nos fornecer uma porção fresca de verduras no final do outono e no inverno. As variedades mais comumente cultivadas são: 'Paramount', 'Karnaval', 'Vita', 'Novas'.
No caso da salsa raiz, o chamado semeadura pré-inverno. As sementes são plantadas em novembro ou no início de dezembro ('Berlińska', 'Cukrowa', 'Lenka', 'Omega') para que tenham tempo de inchar, mas não brotem antes do início da geada. Um método de semeadura semelhante também é usado para as cenouras ('Perfekcja', 'Ambros', 'Dolanka' e muitos outros). Como resultado, o rendimento é várias semanas mais cedo em comparação com a colheita da primavera.
Raramente cultivada, embora às vezes seja vendida como raiz de salsa, é a nabo. Suas raízes se parecem com salsa, mas variam em tamanho e aroma. A pastinaga tem um sabor a cenoura e salsa, o seu sabor é bastante pronunciado, ligeiramente picante. Obtém-se um sabor mais suave colhendo as raízes após a primeira geada.
